امروز تولد پانیز یکی از نویسندگان وبلاگه...
از همینجا بهش تبریک میگیم...
و به همه ی بهمن ماهیا هم تولدشونُ رو پس و پیش تبریک میگیم...
میلادت ای دوست مبارک باشد
پیوسته دلت شاد سعادت باشد
هر سبزۀ سبز رنگ بهارت باشد
راهـت سپید راه عــدالـت باشد
چـــشـــم شــادی نگارت باشد
ایــــــزد پـشـت و پـناهت باشد
میلادت ای دوست مبارک باشد
دلـشاد ازین اهل جماعت باشد...
چشمان عروسکم را می گیرم
نمی خواهم مثل من ببیند و حسرت بکشد
می ترسم بهانه گیر شود...!
ورق می زنم خاطــرات خاک گـــرفته را
غبارش،احساسم را به ســـرفه می اندازد
آری! دیریست که در این شهر باران نمی بارد
با هـــــر بازدمی، طــوفان به پا می شود
و در این وانفسا
ذرات خاک در هوای مه آلود این غربتکده
مجال تاخت و تاز می یابند..!
و من... دچار خفقان می شوم
و همچنان با صدایی رساتر، سکوت می کنم...
ترجمه متن زیبای این عکس:
ابتدا به شدت سعی داشتم تا دبیرستان را تمام کنم و دانشکده را شروع کنم، سپس به شدت سعی داشتم تا دانشگاه را تمام کرده و وارد بازار کار شوم، بعد تمام تلاشم این بود که ازدواج کنم و صاحب فرزند شوم، سپس تمام سعی و تلاشم را برای فرزندانم بکار بردم تا آنها را تا حد مناسبی پرورش دهم، سپس می تونستم به کار برگردم، اما برای بازنشستگی تلاش کردم، اما اکنون که در حال مرگ هستم، ناگهان فهمیده ام که فراموش کرده بودم زندگی کنم.
طوری زندگی می کنیم که گویا هرگز نخواهیم مرد و طوری می میریم که گویا هرگز زندگی نکرده ایم!
کــوسموشم بیردا باریشمام داها یالـــوارما منه
تهلــیقین لایقیســــــن گــــت بالا یالـــوارما منه
بولمدو قدریمی ســن چوخلی منه ظلم الـــدین
ای داش اورکــــــــ دون داشـــــــا یالــوارما منه
ایندی گـر گوز یاشین آخسا چای کنارا یالوار منه
خسته گشتم از این همه دلواپسی
خسته گشتم از قصه های بی کسی
خسته گشتم از آوار کاخ رویاهای خویش
خسته گشتم از سردی یخبندان باورهای خویش
خسته گشتم از تلخی تقدیر خویش
خسته گشتم از صدای گریه ها در خلوت درماندگی
مرد م و مردانگی عجب افسانه گشت
مکر و رندانگی در عوض فرزانه گشت
راه و رسم عاشقی در نهایت بیراهه گشت
عاقبت یک شب از پریشانی دل به دریا می زنم
خستگی های خویش را بر سنگ قبرم می نهم...
پویا.خ
درونم را غروبي تيره پوشانده
نفس در سینه ام مرده
به ساز هر کس و ناکس
چنان پروانه رقصیدم
به سوز شمع خندیدم
به دور خویش چرخیدم
و دانستم که باید رفت
دلم می گیرد از رفتن
دلم می گیرد از گفتن
که رفتن سخت دلگیر
و گفتن سخت غمگین
فرصت برای ماندنم محدود
و اینک وقت پرواز است
کنون باید دل به دریا زد...
پانیز
رویا جون دنیا دو روزه...
یکی درده یکی شادی...
سهم دردش مال ما شد...
سهم شادیش مال مردم...
خوشا به حال عشق و شادی...
ای خوشا به حال مردم...
من و با غمم رها کن...
خوش به حال اون پرنده...
که قفس هاشو شکسته...
توی آسمون می خنده...
تو همون پرنده ای که به قفس ها دل ندادی...
پانیز