لینک دانلود

دوش روبند رخش، دلبر مستانه کشید            مجلس زهد لبی بر لب پیمانه کشید

عاقلی گفت که مستان ز خدا بی خبرند          دادمش ساغر می، نعره مستانه کشید

زاهدی بانگ بر آورد: خدا را! هیهات!                گفتمش غیرت او را دلِ دیوانه کشید

من نه خود مطرب این محفل مستانه شدم       بوی می جان مرا تا درِ میخانه کشید

آمد آن دلبرِ هرجایی و مخمور گذشت              شعله ها در گل و شمع و من و پروانه کشید

آشنایان همه در بند نیازش بودند                    مست بگذشت و دو صد ناز ز بیگانه کشید

گفتم از زلف پریشان تو من "هست" شدم        تا کند "نیست" مرا، زلف سیه شانه کشید

خال زیر لب او دانه ی در دامش بود                 مرغ دل، محنت دام از طمع دانه کشید

گفتم آه از دل "فریاد" دگر جور بس است          گفت این بی سر و پا را که در این خانه کشید؟

faryaadhaa.blogfa.com