سعدی شیرازی حدود هشت صد سال پیش با توجه به حدیثی از پیامبر اکرم (ص)شعر زیبایی سروده است که در آن همه انسان ها را به هم دردی و همدلی با یکدیگر دعوت کرده است.

 بنی آدم اعضای یک پیکرند     که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگـار    دگر عضوها را نماند قــــرار

تو کز محنت دیگران بی غمی   نشاید که نامت نهند آدمی

 

این سروده زیبا اکنون زینت بخش سازمان ملل متحد است. در شعر بنی آدم، سعدی یک پیام اجتماعی را مطرح می کند.شاید اون زمانی که سعدی این شعرو گفته جامعه ما واقعا اینجوری بوده ولی الان ورق برگشته واسه همین ما با اجازه ی سعدی یه تغییرات کوچیکی دادیم تو این شعر!

 



بنی آدم اعضای یک جامعه اند    که در آدمیت آئینه ی یکدیگرند

چو عضوی به وجد آورد روزگـار     دگـر عضوها را نماند قـــــــرار

تو کــز شادی دیگران در غمی     نشاید کـــه نامت نهند آدمی

سلامی می کنیم به روح سعدی:

سلام حضرت سعدی

سلام حضرت دلبــــر

زمین کـه لطف ندارد!

از آسمان چه خبــــر؟