تقدیم به عاشقا(چه دختر و چه پسر)اونایی که بارهاتوسط معشوقشون دست پس خوردن،ولی دست بردار عشقشون نیستن!


ای که کنج قفسی خانه گزیدی !                   از بهر چه چون مار در این گوشه خزیدی؟

گفتم که نشو در پی او زود روانه                    این خانه به دوشی ز چه محبوب گزیدی؟

پرتاب شدی با خم ابروی کمانش                   صد بار شکستی لب خود را نگزیدی

هرچند صباحی شدش او کاسه دستت         می خوش بنمودت قدحی،خوب ندیدی

باشد که شبی چون دل من رخت ببند           مهمان نکند در حرمش عشق،مدیدی!

رو در پی یاری که دلش عشق بخواهد           روزی بزند بر دل تو زخم شدیدی

هر چند که"سامان" نشد این عشق الهی      معشوق نیامد تو به عشقت نرسیدی

سامان